NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حدثنا محمد
بن المثنى
حدثنا محمد بن
جعفر حدثنا
شعبة عن عمرو
بن مرة عن عبد
الله بن سلمة
عن علي قال
كنت شاكيا فمر
بي رسول الله
صلى الله عليه
وسلم وأنا
أقول اللهم إن
كان أجلي قد
حضر فأرحني
وإن كان
متأخرا
فارفعني وإن
كان بلاء
فصبرني فقال
رسول الله صلى
الله عليه وسلم
كيف قلت قال
فأعاد عليه ما
قال قال فضربه
برجله فقال
اللهم عافه أو
أشفه شعبة
الشاك فما
اشتكيت وجعي
قال أبو عيسى
وهذا حديث حسن
صحيح
Ali (r.a.)’den rivâyet
edildiğine göre şöyle demiştir: Rahatsızlandım ve şöyle duâ etmekte iken
Rasûlullah (s.a.v.) bana uğramıştı:
“Allah’ım ecelim geldi
ise canımı alarak bana rahatlık ver. Eğer ecelim daha uzak ise beni bu
hastalıktan kurtar. Eğer bu benim bir imtihanım ise bana sabır ver. Bunun
üzerine Rasûlullah (s.a.v.):
Nasıl dedin? Dedi: Ali
söylediklerini tekrarladı. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v.) ayağı ile beni
dürttü ve Allah’ım buna afiyet ver, (veya şüphe eden Şu’be’dir.) şifa ver. Ali
dedi ki:
Rasûlullah (s.a.v.)’in
bu duâsından sonra bir daha rahatsız olmadım.”
İzah:
(Müsned: 1005)
Tirmizî: Bu hadis
hasen sahihtir.